حرفات اگه با مزه باشه کسی فکر نمی کنه زیاده، اگه راجع به خودت حرف بزنی حوصلشون سر می ره، باز اگه درددل کنی بلدن چی کار کنن : یا همدردی یا نصیحت یا دلداری ...بلاخره یه جوری سرو تهش هم میاد.ولی اگه نمی خوای دچار حذف تدریجی بشی نه راجع به خودت حرف بزن نه راجع به اونا....فوائدش زیاده

تازه این آدما خیال می کنن گوش خوبی برات بودن، حق هم دارن چون نسبت وقتهایی که متوجه فعل "گوش کردن" خودشون شدن به وقتهایی که با کمال میل حرفاتو شنیدن ، عدد خیلی بزرگی می شه

از اون طرف تو هم چون حرفهایی که می خواستی بگی و نگفتی خیلی بیشتر از حرفهاییه که می خواستی بگی و گفتی، همیشه خیال می کنی لابد آدم توداری هستی

البته کلا بد نیست آدم فکر کنه کارش خیلی درسته ولی تخمییه